Wie m’n Socials een beetje heeft gevolgd de afgelopen week las dat ik tot provinciaal ‘Ik koop lokaal’-ambassadeur werd verkozen. Een speciale ervaring moet ik zeggen.
Per gemeente werd uit de deelnemende handelszaken een lokale ambassadeur bekroond. De handelszaak die tijdens de campagne het meeste stemmen wist te verzamelen. 57 ambassadeurs telt West-Vlaanderen in het totaal. Een bonte bende van enthousiaste ondernemers, van slagers tot lingeriewinkels. Het was de jury die er 5 uitkoos die mochten ‘strijden’ voor de ultieme titel van provinciale ambassadeur. Toen ik een week voor de uitreiking een mailtje kreeg van Mieke van POM West-Vlaanderen, was ik al stomverbaasd te lezen dat atelier P. één van de genomineerden was. Huh? Serieus? Mo zo cool. Ik ging alleen naar de uitreiking, want ik dacht: Ik ga er een glaasje op drinken, een beetje netwerken en dan rustig terug naar huis nadat ik de winnaar heb gefeliciteerd.
De mede-genomineerden waren niet van de minste. Zo was er Goeste uit Poperinge een ijssalon/eethuis/winkel met streekproducten maar ook Zonder meer een verpakkingsvrije winkel uit Kortrijk. Er deed ook nog een Marlies mee, van Dag & Nacht , een lingeriewinkel uit Langemark die vooral uitpakt met z’n paskamerservice. En dan was er nog Wouter’s kwaliteitsvis. Ik heb ben er nog nooit geweest, maar ik was toch serieus onder de indruk van wat Wouter te vertellen had. Dus ja, je hoort het. My chances were slim.
Doordat ik daar in m’n eentje zat raakte ik al snel aan de praat met mijn buurvrouw. Toen ik na de vragenronde met knikkende knieën terug naar m’n stoel ging zei ze: Goed gedaan, maar ik denk niet dat je gaat winnen. (My kind of woman. Eerlijk. Love it) Waarop ik antwoordde: Ik denk het ook niet. Tijd voor cava!
Ik word enthousiast van enthousiasme en positiviteit en dat is het enige waar ik me door wil laten omringen.
Om eerlijk te zijn praat ik niet zo graag over mezelf. In tegenstelling wat de meesten van me denken. Ik praat natuurlijk wel met vrienden en familie en m’n
purpose . in bijberoep startte heb ik op dat vlak al en grote weg afgelegd. Je kan
atelier P. vorig jaar in januari opende duwde ik mezelf nog een trede verder. Want laat ons eerlijk zijn, je kan geen handelszaak starten en verder in alle anonimiteit willen leven. Zo werkt het niet. Deelnemen aan de campagne ‘Ik koop lokaal’ was dus nog eens een trapje of twee erbij.
Ik ben een (West) Vlaming en stoef liever niet teveel. Zijn we bang om hoge verwachtingen te stellen en ze misschien niet te kunnen volbrengen? Waarschijnlijk. Als je een merk of zaak start stel je je enorm kwetsbaar op. Je zet de deur wagenwijd open voor reacties en eventueel kritiek, want niet iedereen zal je begrijpen of begrijpen wat je doet. Zeker als je het net een beetje anders doet dan anderen. En ik mag dan misschien 200% geloven in wat ik doe en wat ik nog plan te doen. Misschien gelooft niemand anders het.
Wel ja, dan denk ik ‘Ha, F*** you’ aan al die bazen die me te lastig vonden.
Je bent op je gelukkigst als je helemaal jezelf kan en mag zijn, als je je niet inhoudt of je niet gedraagt zoals je denkt dat je je moet gedragen of zoals het je wordt opgedragen.
Ik heb dagelijks wel een ‘shit shit shit shit shit’ - momentje maar daartegenover staat dat ik nog veel vaker denk: ‘Ooo, maar hoe leuk is dit!’ En het toffe daaraan is, dat ook klanten bij me binnenstappen en zeggen: ‘Wat een leuke winkel heb jij?! Een echte aanwinst voor Torhout.’
Een schouderklopje doet altijd deugd. Ik ben dan ook supertrots dat ik tot provinciaal ambassadeur werd verkozen. En aangezien ik geen half werk doe, zal ik me ook hiervoor 100% inzetten.
xoxo